Mordowali kobiety, starców, dzieci. Zginęło 20 tysięcy osób, które oddały życie tylko dlatego, że były Polakami. Cel strategiczny Rosjanie osiągnęli – widząc utopioną we krwi Pragę, skapitulowała Warszawa. Bita z 4 listopada była symbolicznym końcem insurekcji kościuszkowskiej i I Rzeczypospolitej. Na początku 1795 roku podpisano III rozbiór. Rzeczpospolita przestała istnieć. Dowódca siepaczy z Pragi za rzeź dostał od carycy Katarzyny II awans. Teraz zostanie świętym moskiewskiej Cerkwi.
Rzeź Pragi z listopada 1794 roku, to bez wątpienia jeden z najtragiczniejszych momentów w historii stolicy, a w historii prawobrzeżnej Warszawy chyba najtragiczniejszy. Wszystko zaczęło się
Symboliczny koniec I Rzeczypospolitej
W roku 1772 doszło do I rozbioru, po którym nastąpiły debaty i próby naprawy państwa. 3 Maja 1791 roku udało się – przy naruszeniu procedur prawnych, ale to temat na inną opowieść – uchwalić Konstytucję 3 Maja. To wywołało interwencję Rosji. Na życzenie carycy Katarzyny II niechętni reformom magnaci zawiązali 27 kwietnia 1792 w Petersburgu konfederację targowicką. 18 maja rozpoczęła się wojna polsko-rosyjska, która potrwała od 26 lipca 1792 roku. 24 lipca król Stanisław August Poniatowski przystąpił do Targowicy. W roku 1793 nastąpił drugi rozbiór Rzeczypospolitej. Rok 1794 to czas czynu zbrojnego Polaków – powstanie kościuszkowskie, którego dowódcą był generał, dowódca w walkach o niepodległość Stanów Zjednoczonych, Tadeusz Kościuszko. Insurekcja odnosiła początkowe sukcesy. Jednak 10 października, 1794 roku pod Maciejowicami wojska polskie, dowodzone przez naczelnika Tadeusza Kościuszkę poniosły klęskę w walce z Rosjanami. To dało przewagę wojskom rosyjskim i pruskim, które 2 listopada stanęły na przedpolach Pragi.
Ostateczna bitwa
Wrogich wojsk było 30 tysięcy, Polacy mogli liczyć na 14 tysięcy żołnierzy. Rosjanami i Prusakami dowodził generał Aleksander Suworow. Wojskami polskimi generał Józef Zajączek. Polacy spodziewali się długiego oblężenia i do niego się przygotowywali. Suworow zdecydował się na błyskawiczne uderzenie. 4 listopada o godzinie 5.00 rano zaczął się szturm. Rosjanie uformowani w siedem kolumn zaatakowali sypkie szańce Pragi, kierując główny impet uderzenia na północną część umocnień, bronioną przez oddziały dowodzone przez gen. Jakuba Jasińskiego.
Opór polski Rosjanie przełamali, rozbili Pułk Lekkokonny Starozakonny dowodzony przez Berka Joselewicza, większość żołnierzy poległa. Generał Zajączek, lekko ranny w rękę szybko wycofał się na lewy brzeg Wisły. Podczas ucieczki zniszczył most. W bitwie polegli między innymi poseł na Sejm Wielki Tadeusz Korsak i generał Jakub Jasiński (ich grób znajduje się na cmentarzu Kamionowskim), a także generał Paweł Jerzy Grabowski. Po stronie polskiej zginęło 6 tysięcy żołnierzy. Wojska rosyjskie i niemieckie wtargnęły na Pragę. Bitwa była skończona. Zaczęła się rzeź.
Bestialski mord na mieszkańcach
Na terenie Pragi doszło do niewyobrażalnego bestialstwa i mordu. Oprawcy Suworowa zabijali wszystkich – mężczyzn, kobiety, starców i dzieci. W wyniku kilkugodzinnej fali mordów życie straciło nawet 20 tysięcy ludzi. Suworow w pewnym momencie nakazał przerzucić nad Wisłą wąską kładkę, przez którą na lewy brzeg mogły przedostać się resztki ocalonych. Zanieśli przerażające wieści o rzezi. Terror przyniósł skutek. Warszawa się poddała. Bitwa o Pragę była ostatnim aktem Powstania Kościuszkowskiego i ostatnią bitwą I Rzeczypospolitej. Symbolicznym końcem potężnego niegdyś państwa. Krwawa rzeź do Powstania Warszawskiego była chyba najtragiczniejszym zdarzeniem w historii stolicy. W roku 1795 Austria Prusy i Rosja podpisały III Rozbiór Rzeczypospolitej, która zniknęła z mapy świata. Warszawa i Praga do 1807 roku znalazły się w zaborze pruskim. W latach 1807-1812 miasto było stolicą Księstwa Warszawskiego, od 1815 stolicą Królestwa Polskiego, należącego do Imperium Rosyjskiego.