Był ubogim miastem szlacheckim, mocno ucierpiał w czasie potopu szwedzkiego. Za wsparcie dla Powstania Styczniowego (1863-64) utracił w 1870 roku prawa miejskie. Na jego terenie w 1942 roku Niemcy dokonali egzekucji na Polakach i Żydach. Kazanów, osada w powiecie zwoleńskim na południu Mazowsza, od 1 stycznia 2025 roku ponownie, po 155-letniej przerwie, zostanie miastem.
Historia Kazanowa sięga XVI wieku. Było to miasto szlacheckie, lokowane w 1556 roku. Pierwszym właścicielem był Marcin Kazanowski herbu Grzymała. Miasto od początku było dość ubogie, liczyło ledwie kilkaset osób. Już na przełomie XVI i XVII wieku kronikarze pisali, że oprócz chwastów, bylicy i ostu dzikiego nic się tu nie rodzi. W mieście odbywały się jednak sobotnie jarmarki i targi. Kazanów bardzo ucierpiał w czasie potopu szwedzkiego.
W XVIII wieku często zmieniał właścicieli. Wiek XIX to czas powolnego upadku miasta. Wg inwentaryzacji z 1827 roku miejscowość liczyła 601 mieszkańców, z czego 250 osób narodowości żydowskiej. W mieście znajdowały się 83 domy drewniane, murowany kościół i drewniana bożnica. Po Powstaniu Styczniowym Kazanów podzielił los wielu miast na terenie zaboru rosyjskiego. Władze carskie za karę za wsparcie powstańców odebrały miejscowości prawa miejskie w roku 1870. Tragiczną kartę Kazanów i okolice zapisały w czasie II wojny światowej. W okolicy trwały walki partyzanckie. Niemcy dokonali też kilku mordów na mieszkańcach. 18 marca 1942 roku rozstrzelali 16 Polaków i 16 Żydów. Do kolejnych masowych mordów doszło 11 lipca 1942 roku. Po wojnie do 1975 roku miejscowość należała do województwa kieleckiego. Potem w latach 1975-1998 do województwa radomskiego, a od 1999 do mazowieckiego. Od 1973 roku Kazanów jest siedzibą gminy. Od 1 stycznia 2025 roku po 155 latach ponownie zostanie miastem.