Niedziela, 19 maja 2024 roku jest w Kościele katolickim obchodzona jako uroczystość Zesłania Ducha Świętego. To jedno z najważniejszych świąt, upamiętniające zesłanie na apostołów Ducha Świętego. Nie tylko. Niedziela i następujący po nich poniedziałek określane są mianem Zielone Świątki. Święta te i związane z nimi obyczaje zostały w ostatnich dekadach mocno zapomniane. A szkoda, bo to jedne z najstarszych tradycji na naszych Ziemiach.
Apostołowie zebrali się 50 dni po Zmartwychwstaniu Jezusa w Wieczerniku, gdzie Duch Święty objawił im się w postaci ognistych języków. Według Dziejów Apostolskich wydarzenie miało miejsce w pierwsze po zmartwychwstaniu Jezusa święto Pięćdziesiątnicy. Na zebranych w wieczerniku apostołów zstąpił Duch Święty. Apostołowie zaczęli przemawiać w wielu językach (ksenolalia) oraz otrzymali inne dary duchowe – charyzmaty (Dz.Ap. 2,1-11). Wydarzenie to Jezus zapowiedział przed jego Wniebowstąpieniem. To wydarzenie uważa się za początek Kościoła. W Kościele katolickim jest świętem ruchomym, przypadającym 50 dni po Wielkiej Nocy. Za publiczne odśpiewanie w świątyni hymnu „O stworzycielu Duchu przyjdź” można uzyskać odpust zupełny. W tradycji ludowej przyjęła się potoczna nazwa tego święta – Zielone Świątki. Przed II wojną światową wolna była nie tylko niedziela Zesłania Ducha Śweiętego, ale też poniedziałek, czyli drugi dzień Zielonych Świątek. Poniedziałek po Zeslaniu Ducha Świtego w okresie międzywojennym był dniem wolnym od pracy. I jest wciąż wolny od pracy w niektórych krajach.
Warto przypomnieć prastare święto
Niedziela 50 dni po Wielkiej Nocy to uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Kolejny dzień to święto Matki Boskiej Matki Kościoła. W kościołach odbywają się nabożeństwa. Jednak zbyt wiele o samych świętach i ich charakterze się nie mówi. Nieco inaczej jest za naszą zachodnią granicą, gdzie poniedziałek, drugi dzień Zielonych Świątek jest dniem wolnym od pracy. W Polsce od okresu PRL tak nie jest, a tradycja tych świąt została zapomniana. Tymczasem ludowe obyczaje związane z Zielonymi Świątkami wywodzą się jeszcze z czasów przedchrześcijańskich. Wpisane są w rytm przyrody, oczekiwanie nadejścia lata. W czasach pogańskich odprawiano obrzędy mające oczyścić ziemię z demonów wodnych, zapewnić plony. Część tych tradycji została potem „schrystianizowana”, a zasiane pola obchodziły śpiewające pobożne pieśni procesje, ze sztandarami i obrazami religijnymi. Dziś tradycje te zachowały się szczątkowo w niektórych regionach Polski.
(NTW)
(az).