W niedzielę, 7 lutego minęły dwa lata od śmierci mec. Jana Olszewskiego. Żołnierza Szarych Szeregów, uczestnika Powstania Warszawskiego, obrońcy w procesach politycznych w PRL, premiera w latach 1991 – 92. Jego rząd był pierwszym, wyłonionym przez demokratycznie wybrany Sejm.
Jan Olszewski urodził się 20 sierpnia 1930 roku w Warszawie, w rodzinie kolejarskiej, o wieloletniej tradycji walki niepodległościowej, związanej z ruchem socjalistycznym. Dzieciństwo i młodość spędził na Bródnie. W okresie okupacji wstąpił do Szarych Szeregów, należał do Zawiszaków, najmłodszych harcerzy. W sierpniu 1944 roku uczestniczył w pierwszych dniach Powstania Warszawskiego. „Ten dzień jest czymś, czego nie da się porównać z niczym innym. Rzeczą niesamowitą była euforia, gdyż wydawało nam się, że odnieśliśmy zwycięstwo” – wspominał dzień wybuchu Powstania w jego 74. rocznicę, 1 sierpnia 2018 roku, w rozmowie z portalem „DoRzeczy.pl”. W pierwszych latach PRL był związany z opozycyjnym Polskim Stronnictwem Ludowym, potem z redakcją „Po Prostu” i Klubem Krzywego Koła. Był jednym z doradców Solidarności i obrońcą w procesach politycznych w PRL. Po 1989 roku związał się z Porozumieniem Centrum. W roku 1991, po pierwszych w pełni demokratycznych wyborach parlamentarnych został premierem rządu RP. Jego gabinet rozpoczął negocjacje w sprawie przystąpienia Polski do NATO i Unii Europejskiej (wówczas jeszcze EWG – Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej). W roku 1992 po realizacji uchwały lustracyjnej rząd został odwołany w nocy z 4 na 5 czerwca 1992 roku. W kolejnych latach Jan Olszewski kandydował w wyborach prezydenckich 1995 roku (zajął czwarte miejsce, z 7 proc. poparcia), powołał partię Ruch Odbudowy Polski, która przez pewien czas rywalizowała o pozycję głównej siły po prawej stronie politycznej. Był doradcą prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Zmarł 7 lutego 2019 roku. W drugą rocznicę śmierci odbyły się w Warszawie uroczystości upamiętniające byłego premiera.